خدایا آن گل که سپردی به منش
مسپارم به تو از حسودی چمنش
روز دوشنبه 91/1/21 چهلمین رو ز در گذشت جان سوز برادرم حسین است. وقتی داشتم این مطالب را می نوشتم اشک از چشم هایم جاریمی شد. تحمل مرگ برادر واقعا سخت است .تمام خاطرات شیرین دوران کودکی و نوجوانی و جوانی وعروسیش وهشت سال زندگی شیرین بعداز عروسیش وخاطرات تلخ دوران بیماریش که مثل شمع روی تخت بیمارستان آب می شد و لحظه ی گذاشتن سرش روی دوشم در روز قبل از مرگش که باهم گریه کردیم وشب آخر که نصف شب بالای سرش بودم و سرش درروی دستهایم بود وصبح روز وفاتش پیکر بی جانش در بغلم بود ولحظه لحظه ی خاکسپاری و مراسماتش در قلب من حکاکی شده و هیچ چیز حتی گذر زمان هم نمی تواند آن ها را از قلب من پاک کند. برادر همیشه بیادت هستم .با بغل کر دن و بوسیدن دختر گلت مهرسا قلب من آرام میگیرد.از خداوند متعال توفیق و قوت می خواهم که همیشه در کنار خانواده ی گرامی ات باشم وخاطرات شیرینت را در رشد و بزرگ شدن دختر نازنینت حس کنم . انشاالله
بر شادی روحش صلوات
مرگ آغازراه قصه ها ..........
برادر....
بعد پر پر شدنت ای گل زیبا چه کنم
بهر هر درد دوائیست به جز داغ جوان
ما به داغی که براو نیست مداوا چه کنم
سلام
امروز سیزده بدر هست.
32روز است که برادر گرامی ام حسین ساعدی از بین ما
عروج کرده وبه عالم ملکوتی پیوسته است.
خدایا دراین دنیا فقط 35 بهار وسیزده بدر دیده بخاطر جوانی اش
آن دنیا را همیشه برایش بهاری کن و از ائمه اطهار و
حضرت علی اکبر جدایش نکن.
و به مادرم و برادرانم وخواهرانم و خانواده ایشان مخصوصا به
همسر و بچه اش ومن صبر عظیم عنایت بفرما.
